varolus

insanin varolmasi anlaminda ele alirsak insan evladina verilmis en buyuk hediye ve en buyuk cezadir.

kendi karariyla varolmamistir, bu acidan bir varliga hapsolma durumu icerir. bir diger yandan zamanla buyumekte (sonradan bu yaslanmaya donusecektir) olan birey yasam diye adlandirilan seyin tadina vardikca varliga hapsolmakla o hapisanede mutlu olmak arasinda gider gelir. bu arada bu hapis kavrami ile gercekte o belli olmayan sinirlar icinde alabildigine ozgur olabilmesi de ayri bir celiskidir. varolma sorunu/keyfi ile basbasa kalan insan evladi, bunun beraberinde getirdigi urkutucu ozgurluk duygusu sebebiyle bu ozgurlukten kacabilmek icin din, devlet, gelenek, evlilik, arkadas grubu ve bunun gibi kavramlari icad etmistir. boylelikle kisi kendi istedigi herseyi yapmaktan kurtulmustur.

bazen kisi kendisiyle basbasa kaldiginda aniden gercekten varoldugunu farkediverir ki bu da heyecan veren ve biraz urkuten bir durum olabilir. aynaya bakarken orada birini gormek soz konusudur. bu goruntu insanin varligina en buyuk ispatlardan biri olurken gercekte onun kim oldugu sorusu da beyni kurcalar durur.

varolus ayni zamanda baska kisilerin varoluslarini da anlamayi ve etkilesime girmeyi icerir, hem isteyerek hem istemeden. gerek toplum icinde yasamanin getirdigi mecburiyetler gerekse isbirligi ihtiyaci toplu bir varolma eylemini zorunlu kilar. tatli bir tarafi olarak da ikili iliskilerde varolmanin keyfini yasamaktir. bireyler varolmanin heyecani keyfi ve endisesiyle birbirlerini tamamlamanin rahatligini gevsemesini yasarlar. buna bazen ask deriz. yine varolmanin getirdigi ozellikler nedeniyle bu durum da cekilmez bir hal alabilir, cok cekilmez bir hal almadan katlanilabilir bir olcekte sonsuza kadar da surebilir.

varolus bunlarin ve burada yazilamayan daha bircok seyin bileskesidir. hem hafiftir hem de agirdir.