sözlükteki antikahramanlar

bu lafı duyunca sıkılıyorum. delibelge ve reşat beni böyle tanımladılar birden fazla entry'de, ve yazıda.

geçenlerde biraraya geldik, delibelge, reşat ve ben. cem'i de (author) aradık ama işi vardı adamın gelemedi.

zaten reşat ve ben, delibelge ve author gibi iş güç sahibi iki çobanın yanında zibidi kalıyoruz. herneyse, bahsedeceğim konu bu değil.

kendimi dışarı alıyorum, reşat, bilge ve cem'den bahsedicem. bu üç insanın içinde sağlam öfke var arkadaşlar. ancak bakıyorum öfkesini yaşam adına en iyi değerlendirebilen ve bundan bir enerji çıkarabilen kişi cem. reşat nisbeten daha bir içine kapanık gibi duruyor, o da öfkesini iyi değerlendiriyor ama bence cem kadar değil. delibelge'ye gelirsek... offff... işte delibelge'nin öfkesi bana göre tam bir kabus. adam kendini kaybediyor. beni de dövüyodu zaten son buluşmamızda ki eli de ağır adamın. gürbüz çocuk.

hepimiz birbirimizden tuhafız hakkaten. ama yine de reşat ve ben, büyümeyi ısrarla reddedip sonra da çocukluktan şikayet eden iki kendinibilmez haylaz, şuursuz, adamsendeci ve sorumsuz varlıklarız diye düşünüyorum.

belki bir gün adam oluruz reşat ne dersin? reşat? aloooo?!